Welkom aan de rode bloedcellen

Beste allemaal,

Koos is de minimum-zone weer gepasseerd. Zijn Hb-waarde heeft opnieuw een dieptepunt bereikt van 5,5. De Hb-waarde staat voor Hemoglobine, het aantal rode bloedcellen in je bloed. Naast hun zeer wenselijke aanwezigheid geeft de waarde ook aan of ze meewerken. Wanneer bij een man de Hb-waarde onder de 8,5 daalt spreek je van bloedarmoede. Vanaf oktober kampt Koos al met flinke bloedarmoede. In oktober kreeg hij een bloedtransfusie, daarmee verhoogde zijn Hb naar uiteindelijk 6,9. Maar bij de vorige controle zagen we dat zijn Hb opnieuw gedaald was naar 6,0. Nu dus 5,5. En dat is een bingo. Hij komt opnieuw in aanmerking voor een bloedtransfusie. Zetten we de roze bril op, dan zijn we blij dat hij bloed krijgt, want dat kan hopelijk zijn energie opkrikken. En wat is het fijn als je energie hebt en voelt stromen! Zetten we de zwarte bril op dan voelen we onrust... want waarom daalt de Hb-waarde?

En deze week is het nachtelijk zweten weer begonnen. De incontinentiematjes hebben we weer uit de kast gehaald. Hier begint hij de nacht mee. Helaas is dit maar voor een beperkte duur. Na een uur of 2 is de hoeveelheid zweet zelfs voor een medische plasmat teveel. De volgende ronde begint: zonder matje. Wanneer hij zijn bed bijna uitglijdt is het tijd voor de volgende hulplijn: een strandhanddoek. Tot slot kan hij in de ochtend doorrollen naar de andere kant, waar mijn warme nestje nog tijd voor een laatste slaapronde biedt.
Het nachtelijk zweten loopt samen op met het gevoel van een verstopping in zijn darmen. Door de dag en nacht heen loopt Koos wat af naar het toilet om zich te ontdoen van wat dwars zit. Maar helaas is de terugkerende teleurstelling dat deze blokkade zich niet weg laat spoelen. Inmiddels zijn de laxerende zakjes ingevlogen en die doen prima werk. Maar het gevoel van dwarsheid van binnen blijft.

Binnen enkele dagen hopen we weer richting Amsterdam te rijden om dankbaar gebruik te maken van andermans bloed. Met hulde aan de bloeddonoren. Volgende week staat het volgende infuusmoment weer op de agenda. Het derde moment. Na het tweede infuus twee weken geleden kreeg Koos weer flinke pijnen te verduren in de dagen erna. Dat maakt het geen prettig vooruitzicht. We hopen dat er misschien preventief pijnmedicatie gegeven kan worden. Koos is hier wat terughoudend in. De ervaring leert dat bijvoorbeeld paracetamol ook weer door de lever verwerkt moet worden en dus misschien juist meer klachten geeft.

Hoewel Koos veel rustmomenten nodig heeft, van bed naar bank, van stoel naar stoel, heeft hij ook zin en verzameld hij energie om op pad te gaan. Zolang hij niet teveel hoeft te bewegen gaat dat goed. Wie Koos spreekt komt meestal tot de conclusie dat het wel aardig gaat, de woordenstroom komt dan helemaal op gang. Hij is niet op z'n mondje gevallen, zullen we maar zeggen. En dat is dan ook zo. Koos geniet van goede en gezellige gesprekken. Maar zodra de deuren sluiten is hij volledig leeggezogen en belandt hij als een muurbloem in ruststand. Dit standje muurbloem gaat op allerlei momenten van de dag ineens in. Vaak overkomt het Koos en gaat hij ineens 'uit'. Wie weet dat het nieuwe, verse bloed een goede impuls geeft. Dat hopen we!

Nood leert bidden, nood leert hopen, nood leert vertrouwen:

'Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard.'
Romeinen 8: 18

Hartelijke groeten,
Koos en Charlotte