Plan B

Met een rood wijntje en een biertje (0,0%) komen we samen even bij van vandaag. Dit was dé dag. Vandaag waren er weer 8 weken afgetikt waarin Koos braaf zijn medicijnen heeft geslikt. 8 weken van geduld hebben. 8 weken van kwaaltjes; bultjes en pijnlijke vochtophopingen, het ontzettend koud hebben met een verwarming op 21 graden, een lichamelijk moeheid die niet strookt met de geestelijke wensen en fitheid, darmen die helemaal los gingen, die steeds vaker een ontzettende buikpijn en een supermisselijk gevoel gaven. Wat ben je dan als mens? Niet eens in staat om je zorgen te maken over de dag van morgen. Menig mens zou er voor tekenen dat dit lukt. Leven bij de dag. Maar Koos heeft het ervaren, onder heftige omstandigheden. En verlangt misschien wel terug naar de tijd dat hij zich zorgen maakte over het alledaagse.
En vandaag was het zover. Doet ie het of doet ie het niet? Gaat de chirurg opereren?
Nee. De chirurg gaat niet opereren.

De tumoren hebben een weg gevonden om niet toe te geven aan de medicijnen. De tumoren groeien. En niet alleen de tumoren die er al waren. Nee, ze hebben ook nog eens familie-tumoren opgetrommeld. Die ook wel iemands leven kapot willen maken. En daar zijn ze dan. Te zien op het scherm van de arts. Familie Melanoom, verspreid door de buik van Koos. Denkend dat ze de wereld kunnen regeren.
En weet je? Ergens hebben ze een punt. Want Koos zijn perspectief wordt met de dag slechter. En we vrezen voor zijn leven. De operatie gaat niet door. De chirurg benadrukte dat hij waarschijnlijk nog veel meer verrassingen zou zien als hij Koos open ritst. Geen goed idee.

We gaan gewoon voor plan B. Je kan het ook gewoon het noodplan noemen. Of het plan met weinig perspectief. Maar plan B smoelt beter.
Plan B houdt in dat Koos binnen 5 werkdagen op de stoel ligt in het AvL om een dubbele immuuntherapie te krijgen. Deze therapie heeft minimaal 6 weken nodig om de boel te desoriënteren en af te breken. Dan zullen we horen of dit een werkbare therapie is. De kans dat dit überhaupt wat doet? 30% ...ongeveer.

Oftewel, keep your fingers crossed en je handen gevouwen als je denkt aan Koos. Wat ons betreft is God de enige die voor een verrassing kan zorgen.

Hartelijke groet,
Koos en Charlotte