Een nieuw jaar

Het nieuwe jaar is begonnen. We wensen je vanaf deze plek een jaar vol liefde en vreugde toe! 

De afgelopen weken zijn ons heftig gevallen. Onderstaand versje inspireerde mij wel:

Doe iets geks

Denk iets moois

Zeg iets liefs

Dan heeft

Elke dag

Iets positiefs

December begon met een fantastische citytrip met mijn zusje naar New York City (in het kader van doe iets geks). We hebben de stad per fiets doorkruist en het leven in deze wereldstad genietend opgesnoven. We maakten supertoffe herinneringen die we zullen koesteren. 

Eenmaal thuisgekomen haalde de realiteit ons snel in. Op diezelfde dag overleed opa. Een bewogen week volgde van afscheid nemen en begraven. 

In diezelfde week hadden Koos en ik ons voortgangsgesprek in het Antonie van Leeuwenhoek.   

In onze opgevatte planning zouden we nu gaan bespreken of er geopereerd ging worden of dat Koos over kon stappen naar de immuuntherapie. Daar zagen we erg naar uit! Stoppen met die rotmedicatie, die voor allerlei vervelende kwaaltjes zorgde, maar wel van levensbelang is.

Tot onze grote teleurstelling en verdriet bleek de situatie nog onvoldoende veranderd om een volgende stap te kunnen nemen. De tumoren waren geslonken, zo'n 1/3 kleiner. Positief! Maar daar houdt het positieve dan ook wel op. In plaats van een tennisbal en pingpongbal bleken er 2 tennisballen en pingpongbal in Koos zijn buik te zitten. Dit was nu beter te zien op de scan. Vanwege de beweeglijkheid van de darmen was dit eerder niet gezien. Alleen dit was al verwarrend en desoriënterend... Een tumor in de grootte van een tennisbal erbij? 

Koos werd nog een periode van acht weken met dezelfde medicatie (braf/mek-remmers) voorgeschreven. Dan wordt er een PET-scan gemaakt van zijn lichaam en een hersenscan. Wanneer er geen andere tumoractiviteit wordt gemeten buiten de drie tumoren die nu actief zijn, is er groen licht voor een operatie. Daarbij worden de tumoren verwijderd. 

Uit het veld geslagen hebben we de December Feestdraad weer min of meer opgepakt. Als een magneet voelde ik mij aangetrokken tot de duidelijkheid en eenvoud die de kerk met Kerst biedt: Jezus' geboorte vieren en Hem eer brengen. 

What else? 

Even los van alle angstige, wanhopige en verdrietige gevoelens die door ons lijf en hoofd gieren. En alle fysieke beperkingen en klachten die Koos moet ondergaan. Waar geen woorden voor te vinden zijn. En die elke dag ons leven beïnvloeden.

Inmiddels ontstaat er weer meer zicht. De gierende gevoelens gaan liggen en maken ruimte voor meer rust en helderheid. Er komen woorden waarmee we ons kunnen uiten richting de mensen om ons heen. Hoewel de situatie onbeschrijflijk lijkt. Maar eerlijk is eerlijk. Deze weken tellen we iedere dag en nacht af. Is het elk dagdeel afwachten hoe Koos zich voelt, tot wat hij in staat is. En proberen we verbindingen te leggen tussen het leven van alledag en het leven met de dag. 

Op de dagen dat op stille momenten angst en verdriet de overhand lijken te nemen, zoek ik mijn toevlucht bij het onderstaande lied 'Op die dag'.  Op dit moment allesomvattend. Graag nodig ik je uit om het lied eens te luisteren op een rustig moment. Wat een dag!

Eenmaal maakt U alles weer nieuw,Jezus.
Eenmaal heelt U iedere wond,
heel de oude wereld verdwijnt;
de pijn voorbij.

Eenmaal maakt U alles volmaakt,Jezus.
Eenmaal zal het duidelijk zijn,
alle zorg en wanhoop verdwijnt;
de angst voorbij.

Op die dag, in de hemel,
wat een dag, 
wat een vreugde zal dat zijn,
dan zijn wij bij Jezus
en klinkt het overwinningslied.

Opwekking 818

Kunnen jullie iets voor ons doen? Ja! Bidden, bidden, bidden. Ook als je (bijna) nooit bid. Elk gebed richting God, onze Vader in de hemel, laat Hem niet onbewogen. En Hij laat ons niet in de kou staan.

Dat is zeker.

Hartelijke groetjes,

Koos en Charlotte