Vandaag hebben we bemoedigend nieuws gekregen. Na de bestralingen was dit het moment dat we hoorden hoe Koos zijn lichaam het heeft opgepakt. De tumor is in remissie! Wat betekent dat hij steeds kleiner wordt. We zijn hier heel blij en dankbaar voor! De druk is van de ketel. De champagne laten we dit keer in de kast staan. We bevinden ons nog in de cirkel van goed nieuws- slecht nieuws. Over 3 maanden krijgt Koos opnieuw een scan. Als deze weer goed is, doorbreken we deze cirkel. Dat zal de feeststemming erin brengen!
Koos is de laatste tijd vermoeider dan eerder en hij heeft wat andere bijwerkingen van de medicatie. De arts gaf aan dat dit normaal is. Om die reden wil de arts zo snel mogelijk een pauze inlassen. Tijdens de 15 maanden impulsen van de immuuntherapie is Koos zijn lichaam continu in de veronderstelling dat hij de griep heeft. Het immuunsysteem is al die tijd in opperste staat van paraatheid en tackelt alle vreemde cellen. Het wordt tijd voor een sabbatical. De arts gaf aan dat het later weer gestart kan worden als dit nodig is. Fijn vooruitzicht...
Er zijn verschillende manieren om het leven met kanker in je gezin vorm te geven. Je kunt er zo van onderste boven zijn dat er niets meer uit je handen komt, geen ruimte over voor aandacht en energie voor andere aardse beslommeringen. Opgeslokt door angst en onzekerheid, verdriet en pijn. Of je kunt er een ver-van-je-bed-show van maken. Weinig aandacht voor je ziekte vragen en nemen, doorgaan met je dagelijkse activiteiten, met misschien wat aanpassingen. In control. Of je gaat op zoek naar oplossingen, naar therapieën en zienswijzen die je kunnen helpen.
Voordat wij in dit leven belandden was ik benieuwd naar onze reactie in zo'n heftige situatie. Zouden we bevriezen, vluchten of vechten? Als ik terugkijk naar de afgelopen jaren zie ik een afwisseling van deze drie. We begonnen in vechtmodus; ik kan je zo een lijstje noemen met wat je vooral wel of niet moet eten, wat je nodig hebt om cannabisolie te maken, kan de statistieken van melanoom stadium 4 blindelings toelichten en je vertellen waar je melanoomcentra vindt. Maar van vechten word je moe. Ik merkte dat we langzaamaan bevroren, interesse verloren in het dagelijks leven. De automatische piloot nam de shift over. We namen gretig aftrek van series op Netflix en Ziggo on Demand. Op dit moment testen we de flight-modus. In onze dagdromen reizen we de wereld rond met onze jongens. We maken plannen om de Big Five te bezoeken in Afrika, Toetanchamons graf te bewonderen in Egypte, het Noorderlicht te zoeken in Scandinavië. We knappen onze tuin op, plaatsen regentonnen en een compostvat om natuurlijke processen te vangen. Wie doet ons wat? Als je geen idee hebt wat je van je toekomst moet verwachten, waarom je idealen uitstellen?
Er is geen stappenplan hoe je om moet gaan met life-events. En als deze misschien toch bestaat, ben ik het er vast niet mee eens. Het is een struggle of life. Een goede psycholoog zou ik je aanraden. Zij leerde mij dat je mild moet zijn voor jezelf. Ben je een vechter? Prijs jezelf om je moed. Ben je een vluchter? Geniet van je sprankelende ideeën. Bevries je? Laat je tranen de vrije loop, het vermindert rimpels!
Onlangs las ik een gedeelte uit Paulus' brief aan Korinte. Paulus straalt zoveel zelfvertrouwen uit in zijn woorden. Ik kan mij voorstellen dat dit mensen tegen het borst stuitte. Paulus antwoordt vervolgens niet in bescheidenheid, maar doet er nog een schepje bovenop. Hij draait zijn zwakke punten om tot onstuitbare krachten. Ik hoop dat dit jou ook raakt en bemoedigt.
' Maar Hij (Jezus) zei tegen mij (Paulus):
"Je hebt genoeg aan mijn liefdevolle goedheid. Want mijn kracht kan pas helemaal zichtbaar worden als jij zelf zwak bent."
Daarom zal ik maar al te graag opscheppen over de dingen waarin ik zwak ben. Want door die dingen is de kracht van Christus in mij te zien. Daarom ben ik blij met alle moeilijkheden, beledigingen, problemen, vervolging en ellende die ik meemaak omdat ik in Christus geloof. Want pas als ik zwak ben, ben ik sterk in de kracht van God.'
2 Korintiërs 12
Wij zijn niet sterk. We zijn zwak. Maar als we zwak zijn, zijn we sterk in de kracht van de Heer.
Koos is de laatste tijd vermoeider dan eerder en hij heeft wat andere bijwerkingen van de medicatie. De arts gaf aan dat dit normaal is. Om die reden wil de arts zo snel mogelijk een pauze inlassen. Tijdens de 15 maanden impulsen van de immuuntherapie is Koos zijn lichaam continu in de veronderstelling dat hij de griep heeft. Het immuunsysteem is al die tijd in opperste staat van paraatheid en tackelt alle vreemde cellen. Het wordt tijd voor een sabbatical. De arts gaf aan dat het later weer gestart kan worden als dit nodig is. Fijn vooruitzicht...
Er zijn verschillende manieren om het leven met kanker in je gezin vorm te geven. Je kunt er zo van onderste boven zijn dat er niets meer uit je handen komt, geen ruimte over voor aandacht en energie voor andere aardse beslommeringen. Opgeslokt door angst en onzekerheid, verdriet en pijn. Of je kunt er een ver-van-je-bed-show van maken. Weinig aandacht voor je ziekte vragen en nemen, doorgaan met je dagelijkse activiteiten, met misschien wat aanpassingen. In control. Of je gaat op zoek naar oplossingen, naar therapieën en zienswijzen die je kunnen helpen.
Voordat wij in dit leven belandden was ik benieuwd naar onze reactie in zo'n heftige situatie. Zouden we bevriezen, vluchten of vechten? Als ik terugkijk naar de afgelopen jaren zie ik een afwisseling van deze drie. We begonnen in vechtmodus; ik kan je zo een lijstje noemen met wat je vooral wel of niet moet eten, wat je nodig hebt om cannabisolie te maken, kan de statistieken van melanoom stadium 4 blindelings toelichten en je vertellen waar je melanoomcentra vindt. Maar van vechten word je moe. Ik merkte dat we langzaamaan bevroren, interesse verloren in het dagelijks leven. De automatische piloot nam de shift over. We namen gretig aftrek van series op Netflix en Ziggo on Demand. Op dit moment testen we de flight-modus. In onze dagdromen reizen we de wereld rond met onze jongens. We maken plannen om de Big Five te bezoeken in Afrika, Toetanchamons graf te bewonderen in Egypte, het Noorderlicht te zoeken in Scandinavië. We knappen onze tuin op, plaatsen regentonnen en een compostvat om natuurlijke processen te vangen. Wie doet ons wat? Als je geen idee hebt wat je van je toekomst moet verwachten, waarom je idealen uitstellen?
Er is geen stappenplan hoe je om moet gaan met life-events. En als deze misschien toch bestaat, ben ik het er vast niet mee eens. Het is een struggle of life. Een goede psycholoog zou ik je aanraden. Zij leerde mij dat je mild moet zijn voor jezelf. Ben je een vechter? Prijs jezelf om je moed. Ben je een vluchter? Geniet van je sprankelende ideeën. Bevries je? Laat je tranen de vrije loop, het vermindert rimpels!
Onlangs las ik een gedeelte uit Paulus' brief aan Korinte. Paulus straalt zoveel zelfvertrouwen uit in zijn woorden. Ik kan mij voorstellen dat dit mensen tegen het borst stuitte. Paulus antwoordt vervolgens niet in bescheidenheid, maar doet er nog een schepje bovenop. Hij draait zijn zwakke punten om tot onstuitbare krachten. Ik hoop dat dit jou ook raakt en bemoedigt.
' Maar Hij (Jezus) zei tegen mij (Paulus):
"Je hebt genoeg aan mijn liefdevolle goedheid. Want mijn kracht kan pas helemaal zichtbaar worden als jij zelf zwak bent."
Daarom zal ik maar al te graag opscheppen over de dingen waarin ik zwak ben. Want door die dingen is de kracht van Christus in mij te zien. Daarom ben ik blij met alle moeilijkheden, beledigingen, problemen, vervolging en ellende die ik meemaak omdat ik in Christus geloof. Want pas als ik zwak ben, ben ik sterk in de kracht van God.'
2 Korintiërs 12
Wij zijn niet sterk. We zijn zwak. Maar als we zwak zijn, zijn we sterk in de kracht van de Heer.
Beste Koos en Charlotte,
BeantwoordenVerwijderenVind het mooi dat jullie je gevoelens met een ieder die het wil lezen wilt delen. Mankeer je niets dat is het lastig om je voor te stellen wat jullie meemaken en heb je het meegemaakt dan is het toch weer voor een ieder anders. Wandel moedig verder met God al zal dat vast ook wel eens strijd geven.
Groet
Gert Heemskerk