In de wachtkamer bij radiotherapie ligt op de tafel een puzzel. Op een groot groen puzzelkleed. Dit keer van de serie 'Cities of the world'. New York. 1000 stukjes liggen 's morgens klaar om op de juiste plek gelegd te worden. Iedereen die in de wachtkamer zit kan even aan de puzzel meewerken. Een mooi initiatief. Ik zie zo voor mij dat de artsen tijdens het wekelijks overleg ook 'De puzzeltafel' op de agenda hebben staan. Iedere arts mag een puzzel meebrengen naar het overleg en beargumenteren waarom deze ook eens op de tafel gelegd zou moeten worden. Dit keer was de arts van de New York-puzzel de gelukkige. Gisteravond heeft hij de puzzel al netjes klaargelegd zodat hij hem vanochtend mee kon nemen naar zijn werk. Daar aangekomen kiepte hij de doos om op de tafel. Met plezier. Zijn werkdag kon weer gaan beginnen.
Inmiddels is het einde van de dag in het ziekenhuis in zicht en is de puzzel klaar. De wachtkamer is zo goed als leeg. Behalve de vrouw van meneer Jonker. Die zit opnieuw met haar laptopje op schoot driftig te typen. Voor de tweede keer vandaag. Om 13 uur zaten we klaar in de wachtkamer voor de eerste bestraling van de vijf geplande. Vorige week is Koos zijn hartkastje met succes verplaatst, dus kon de bestraling vandaag dan eindelijk starten. Ik mocht even mee de bestralingsruimte in om te zien hoe ze Koos positioneerden voor de scan. Een op maat gevormd matras moest ervoor zorgen dat zijn armen en bovenlijf in dezelfde positie zou liggen als tijdens de laatste scan. Vanwege de precisie van de bestralingen is het hele plan op deze positie afgestemd. Dit is millimeterwerk. Op het moment dat de eerste check werd gedaan met behulp van een scan lieten we Koos alleen achter in de ruimte. De medewerkers doken achter hun muurtje met apparatuur. Ook de opgeroepen medewerkers van het Slotervaartziekenhuis die Koos zijn hart in de gaten hielden. Ik besloot in de wachtkamer te wachten, ondertussen de tijd wat verdoen met wat laptop-werk.
Na een klein uur kwam Koos aangelopen. Het was niet gelukt.
Niet gelukt?
Het was niet gelukt om de tumor in precies dezelfde positie te krijgen als de vorige keer. We kregen een gesprek met de radiotherapeut oncoloog en die legde uit dat de bestralingsgebieden van een half jaar geleden en nu een overlap hebben. Daar moeten ze rekening mee houden. Daarbij kan de tumor ook nog tussentijds verschuiven, vanwege de ligging in een lymfeklier. De ligging van het hart speelt ook een belangrijke rol. Al met al moeten er zeer zorgvuldige berekeningen worden gemaakt om de juiste eenheden van bestraling te geven. Tijdens een bestraling wordt er per millimeter een hoeveelheid bestraling toegekend. Het te bestralen gebied is 4 bij 2 centimeter. Reken maar na. Een hele puzzel. Gelukkig zijn artsen goed in puzzelen.
De arts gaf in het gesprek aan dat hij een nieuw plekje voor Koos had geregeld om 15.30 uur. Daar zou hij zelf ook bij aanwezig zijn. En de andere nodige medewerkers waaronder de hartbewakers van het Slotervaart. En nu ligt Koos weer in de bestralingsruimte en werd er opnieuw gepoogd hem in de juiste positie te krijgen. Zojuist kreeg ik van de arts een update: het bestralen gaat nu lukken!
Na vandaag nog vier te gaan. Toy-toy.
Hartelijke groet,
Koos en Charlotte
Inmiddels is het einde van de dag in het ziekenhuis in zicht en is de puzzel klaar. De wachtkamer is zo goed als leeg. Behalve de vrouw van meneer Jonker. Die zit opnieuw met haar laptopje op schoot driftig te typen. Voor de tweede keer vandaag. Om 13 uur zaten we klaar in de wachtkamer voor de eerste bestraling van de vijf geplande. Vorige week is Koos zijn hartkastje met succes verplaatst, dus kon de bestraling vandaag dan eindelijk starten. Ik mocht even mee de bestralingsruimte in om te zien hoe ze Koos positioneerden voor de scan. Een op maat gevormd matras moest ervoor zorgen dat zijn armen en bovenlijf in dezelfde positie zou liggen als tijdens de laatste scan. Vanwege de precisie van de bestralingen is het hele plan op deze positie afgestemd. Dit is millimeterwerk. Op het moment dat de eerste check werd gedaan met behulp van een scan lieten we Koos alleen achter in de ruimte. De medewerkers doken achter hun muurtje met apparatuur. Ook de opgeroepen medewerkers van het Slotervaartziekenhuis die Koos zijn hart in de gaten hielden. Ik besloot in de wachtkamer te wachten, ondertussen de tijd wat verdoen met wat laptop-werk.
Na een klein uur kwam Koos aangelopen. Het was niet gelukt.
Niet gelukt?
Het was niet gelukt om de tumor in precies dezelfde positie te krijgen als de vorige keer. We kregen een gesprek met de radiotherapeut oncoloog en die legde uit dat de bestralingsgebieden van een half jaar geleden en nu een overlap hebben. Daar moeten ze rekening mee houden. Daarbij kan de tumor ook nog tussentijds verschuiven, vanwege de ligging in een lymfeklier. De ligging van het hart speelt ook een belangrijke rol. Al met al moeten er zeer zorgvuldige berekeningen worden gemaakt om de juiste eenheden van bestraling te geven. Tijdens een bestraling wordt er per millimeter een hoeveelheid bestraling toegekend. Het te bestralen gebied is 4 bij 2 centimeter. Reken maar na. Een hele puzzel. Gelukkig zijn artsen goed in puzzelen.
De arts gaf in het gesprek aan dat hij een nieuw plekje voor Koos had geregeld om 15.30 uur. Daar zou hij zelf ook bij aanwezig zijn. En de andere nodige medewerkers waaronder de hartbewakers van het Slotervaart. En nu ligt Koos weer in de bestralingsruimte en werd er opnieuw gepoogd hem in de juiste positie te krijgen. Zojuist kreeg ik van de arts een update: het bestralen gaat nu lukken!
Na vandaag nog vier te gaan. Toy-toy.
Hartelijke groet,
Koos en Charlotte
Reacties
Een reactie posten